Een frisse neus halen tussen de bergen

Na Seminyak besloten we door te gaan naar Munduk, een plaatsje tussen het centrale gebergte van Bali. Ondanks dat vele reisorganisaties het ons afraden en dat er bijna geen toerisme zou zijn en de weg er naartoe erg lastig besloten we op ons zelf te gaan. Dat betekend zonder reisorganisatie en per taxi naar het busstation in de stad om daar vervolgens net als de lokale bevolking per openbare bus naar Munduk te gaan. De reis viel enorm mee en de weg ernaar toe was prima we hebben er ongeveer drie uurtjes over gedaan. Het was inderdaad zoals gezegd een stil dorpje, maar er waren zeker wel toeristen. De omgeving van Munduk en de weg ernaar toe waren echt overweldigend mooi. Munduk ligt op 800 meter boven de zeespiegel en achter een grote berg van 1700 meter boven de zeespiegel, dus de weg ernaar toe is een hele tocht door de bergen omhoog. Wat ook meteen te voelen was is de frisse wind, welke de temperatuur zeker 10 graden deed dalen. Voor Wouter heerlijk, want die was de warmte van 35 graden wel een beetje zat. Tijdens ons verblijf in Munduk hebben we twee nachten geslapen bij een prima homestay met onwijs vriendelijke eigenaar en prachtig uitzicht vanuit onze kamer op de bergen. De daarop volgende twee nachtjes moesten we even verderop doorbrengen, omdat onze huidige homestay volgeboekt was. Dus het dorpje had wel degelijk toeristen rondlopen. Vanuit Munduk zijn we met de scooter naar de hotsprings gereden. Dit viel een beetje tegen, omdat wij een natuurlijk warm water bron hadden verwacht, maar het bleek een naar zwavel stinkend zwembad waar omheen een toeristische trekpleister was gemaakt. We hadden het er snel gezien en zijn onze tocht gaan vervolgen opzoek naar een tentje om babi gulung te gaan proeven. Dit gerecht bestaat uit lang gegaard varkensvlees afkomstig van een heel varken aan het spit. Dit schijnt een typisch Balinees gerecht te zijn en iedere Balinees die we hierover vragen vindt het heerlijk en raad het ons aan. Vooral Wouter wilde dit gerecht graag proberen, maar het was niet echt makkelijk een eet tentje te vinden waar ze dit serveerden. Uiteindelijk vonden we een plek waar ze dit hadden al zag het restaurant er wat onhygienisch uit door alle vliegen we moesten en zouden dit gerecht nu proeven. En nu de grote vraag hoe smaakte het...het was absoluut niet vies, maar om nu te zeggen dat het heerlijk was nee dat ook niet gewoon niet heel bijzonder.
Ons handboek welke je als backpacker natuurlijk bij je moet hebben "The lonely planet" vertelde ons dat je in de buurt van het centraal gebergte de Jatiluwih Rice Fields niet mag missen. Uiteraard volgen wij wijs de goede raad van ons handboek op en zijn er zelf per scooter heen gereden. Dit was een behoorlijk lange tocht van twee uur en voor ieder die wel eens vaker twee uur achterop een scooter heeft gezeten weet hoeveel zadelpijn je daarvan krijgt. De Jatiluwih Rice Fields waren absoluut mooi om te zien en bijzonder hoe je zo midden in de enorme trapsgewijze rijstvelden staat. Op de weg terug begon het behoorlijk te regenen hierdoor werd het best fris en we kwamen behoorlijk verkleumd aan bij onze homestay.
'S avonds werd ik in ons slaapvertrek bij het pakken van mijn tas opgeschrikt door één van mijn favoriete huisdieren...een enorme harige spin! Eentje vele maten groter dan de gemiddelde huisspin in Nederland en het scheen wel geen vogelspin te zijn geweest, maar voor mij groot genoeg om panisch hysterisch te reageren. Wouter kwam naar boven gerend en vervolgens de eigenaar van de homestay om te vragen wat er aan de hand was, ze dachten dat er iets vreselijks was gebeurd zo hard gilde ik. Ok ik moet toegeven mijn reactie was misschien een tikje overdreven, maar ik heb het nu eenmaal niet zo op spinnen. Ik had ook geen idee hoe je zo'n groot beest de kamer uit krijgt, maar gelukkig was daar mijn redder in nood. Wouter vond hem in zijn ogen niet zo angstaanjagend en heeft hem met een groot boek dood geslagen tegen de muur. BAH ik was blij dat het enge beest dood was, want met het idee dat het nog ergens in de kamer zou rond lopen deed ik geen oog dicht.
Onze laatste dag Munduk hebben we gevuld met een waterval tocht door de jungle. Langs kleine modderige paatjes kwamen we uit bij prachtig hoge watervallen welke erg verfrissend waren na zo'n tocht door de warme vochtige jungle.
Munduk is na het strand een heerlijke rustige plek om even een frisse neus te halen en wakker te worden tussen de bergen. Het wandelen daar door de gebergtes met een warm vochtig klimaat is wel erg vermoeiend, maar met het uitzicht wat je ervoor terug krijgt zeker de moeite waard.
Ook van dit stukje Bali hebben wij weer genoten en met nog één nachtje Seminyak sluiten wij het hoofdstuk Bali af en vervolgen wij onze reis per vliegtuig naar Bangkok.