Back to the Ilands!

Eenmaal besloten terug naar Ho Chi Minh te rijden gaat vandaag de lange tocht beginnen. Beide met behoorlijk wat tegenzin staan we vroeg op om vervolgens rond 7:30 uur op onze bikes te zitten. Met de slaap nog in onze ogen binden we de tassen weer achterop en zijn we weer klaar voor vertrek. Helaas heeft mijn bike er geen zin in vandaag of heeft last van een ochtendhumeur, starten doet hij niet. Tot onze grote ergernis zit er niets anders op dan langs een reparateur te gaan. Ondanks dat het zondag is vinden we er gelukkig toch eentje en die weet ons te vertellen dat de accu leeg is. Niets ernstigs dus, maar toch een slecht begin van de dag wat ons humeur niet ten goede komt. Ruim een uur later kunnen we eindelijk vertrekken. De route van Nha Trang naar Mui Ne (onze tussen stop voor Ho Chi Minh) gaat een heel stuk langs de kust en samen met het goede wegdek is het een prettig stuk rijden. We stoppen na een paar uurtjes rijden even om te genieten van een prachtige baai met azuurblauw helder water. Tja dan kan ik het natuurlijk niet laten even een duik te nemen in dit waanzinnig mooie frisse water. Eigenlijk had ik hier wel de hele dag willen genieten, maar ja dan bereiken we Mui Ne nooit, dus na een uurtje relaxen gingen we snel verder. Helaas wil het prettige rijden niet erg lang duren, want ja hoor de ketting van Wouter zijn bike breekt in tweeën. Tweede keer pech met de bikes vandaag en dit keer staan we voor ons gevoel ergens in de middle of knowhere met de eerst volgende stad op zo'n 12 km voor ons. Na heel wat gevloek en getier zit er niets anders op dan te gaan lopen. Na nog geen tien minuten later schiet er een voorbij rijdende aardige man ons te hulp. Terwijl ik op de kapotte bike zit duwt de man mij met één voet voort vanaf zijn bike. Dit gaat erg snel en een stuk verderop wijst hij ons een klein reparatie schuurtje. Wat zou de wereld zonder dit soort behulpzame mensen moeten, wij zijn er in ieder geval door gered en onwijs mee geholpen. Ondanks dat ze bij dit reparatie schuurtje natuurlijk geen woord Engels spreken zien ze al snel wat eraan de hand is en voor 0,50 dollar cent repareren ze de ketting. Blij dat we weer verder konden vervolgden we snel onze rit. De route begon erg mooi tot dat we op de highway terecht kwamen welke onder constructie bleek te zijn. Dit betekend lange stukken grint met veel stof en razende bussen en vrachtwagens die je passeren. Wij rijden maar op kleine bikes die niet gemaakt zijn voor grint wegen dus we kunnen totaal geen vaart maken, de weg lijkt hierdoor eindeloos te duren. Mijn hele lichaam voelt stijf en doet zeer, ook Wouter weet zich met zijn lange lijf geen raad meer op de bike. Bah we zitten er echt doorheen en hebben het compleet gehad met het rijden. Met nog zo'n 40 km voor de boeg zetten we door, niet dat er een andere mogelijkheid is we moeten wel doorgaan. Beide afgetakeld en vies van het stof komen we na een rit van acht uur aan in Mui Ne. Hier laten we meteen de olie vervangen voor de volgende rit van morgen. En om de dag nog vermoeiender en langer te maken dan hij al was gaat vlak voordat we bij het hotel aankomen de achter band van Wouter zijn bike lek letterlijk door een spijker gereden. Dit meen je toch niet, wat een pech dag! Na een half uur is de band weer geplakt en kunnen we eindelijk onder een warme douche stappen, wat voelt dat heerlijk na zo'n lange dag rijden mijn hele lichaam begint zich weer langzaam te ontspannen. De avond en nacht in Mui Ne gaan snel, maar we hebben wel goed kunnen uitrusten. De verleiding is erg groot om nog een dagje langer in Mui Ne te blijven, maar we hebben alle tijd nodig in Ho Chi Minh om de bikes te verkopen, dus besluiten we met veel tegenzin toch te gaan. Op aandringen van Wouter die een hekel heeft aan vroeg opstaan, vertrekken we niet zo vroeg en slapen we eerst lekker uit en nemen we ergens de tijd om te ontbijten. Rond tien uur vertrekken we vanuit Mui Ne en dit keer verloopt het soepel, de bikes pruttelen niet tegen, zelfs Wouter z'n band is boven verwachting nog hard! De route van Mui Ne naar Ho Chi Minh is zo'n 230 km, dus ook dit wordt een lange rit. En dit is nog de kortste route weliswaar de minder mooie over de highway, maar we hebben geen zin nog meer kilometers te maken en willen zo snel mogelijk in Ho Chi Minh zijn. De weg begint slecht namelijk met lange stukken die onder constructie zijn, dus met grint bezaait zijn. Gelukkig wordt de weg na ongeveer 30 km beter, wat zeg ik perfect, een gloed nieuw wegdek ligt voor ons. Dus dat betekend dat we flink kunnen doorrijden en met het gas bijna helemaal open rijden we zo'n 70 a 80 km per uur. Whoa wat een heerlijk gevoel, scheuren over de snelweg allen bussen en vrachtwagens passeren het voelt bijna als een echte motor! Doordat we flink hebben doorgereden rijden we binnen 6,5 uur Ho Chi Minh binnen. Eerst een heerlijk broodje bij onze favoriete bakker gegeten, dat hebben we wel verdiend. Ik ben trots dat we het toch maar mooi geflikt hebben! In totaal hebben we zo'n 1100 km afgelegd met onze twee bikes en bijna geen problemen gehad op onze ene laatste rit na. Owja en vlak voor we Ho Chi Minh binnen reden begaf de band van Wouter het opnieuw, toch niet zo goed geplakt dus. Maar nu we terug van weggeweest weer in Ho Chi Minh zijn komt het erop aan, we moeten de twee bikes, hoe fijne kameraden we ook geworden zijn, zien te verkopen. In de backpackers straten hangen we A4'tjes op met onze advertentie en ook halen we onze internet advertenties weer wat omhoog. Nu maar afwachten en onze telefoon en mail goed in de gaten houden in de hoop dat er snel iemand reageert. Een Amerikaanse gast uit hetzelfde guesthouse reageerde al snel en bleek samen met zijn vriendin wel interesse te hebben. Wij al helemaal blij dat het zo snel ging waren iets te snel enthousiast. Helaas hoorde wij niets meer van hen, erg jammer en teleurstellend. Om de tijd wat te doden zijn we naar de dierentuin in de stad gegaan. Dit was eigenlijk best heel erg leuk, niet dat er veel verschil was met een Nederlandse dierentuin, ook hier zaten de dieren te ijsberen achter de tralies, maar we hebben wel lol gehad en ons een middag vermaakt. 's Avonds kregen we een super enthousiast telefoontje van een Engelse meid die samen met haar vriendin veel interesse had. Of we de volgende ochtend om negen uur met ze wilden afspreken zodat ze de bikes konden zien en een proefrit konden maken. Natuurlijk wilden wij dat, hiervoor komen we wel wat eerder onze bedjes uit! De bikes waren na ons avontuur behoorlijk smerig geworden, niet zo netjes voor de verkoop, dus we hebben ze nog snel voor vijf dollar een grondige was beurt laten geven. Wauw ze zagen er weer glanzend uit tijd om ze te showen voor de verkoop! Na wat proefritjes te hebben gemaakt en onze geweldige verkoop praatjes aangehoord te hebben waren de meiden best positief over de bikes. De prijs die zij ervoor wilden geven vonden wij echter echt te laag en ze stelden voor er even over na te denken. We hadden ons best gedaan en nu maar weer afwachten dus. Nog geen uur later ging de telefoon, het was één van de meiden, ze wilden ingaan op onze voorgestelde prijs, beide bikes voor 500 dollar! Woehoe wat waren wij blij eindelijk de bikes verkocht voor een hele goede prijs en er ook nog twee leuke enthousiaste meiden blij mee gemaakt. Zo kunnen de bikes hun volgende ronde door Vietnam gaan maken met nieuwe bestuurders. Hopelijk blijven ze het net zo goed doen als bij ons, erg benieuwd tot hoever de meiden gaan komen en of zij wel de kou gaan trotseren.
Wij wachten wel op de Nederlandse kou en willen nu vooral genieten van warm zomer weer en hebben daarom direct twee vliegtickets naar Bangkok (Thailand) geboekt voor de volgende dag. De bikes hebben ons uiteindelijk niet alleen een bijzondere reiservaring gebracht, maar ook nog eens een goedkope reis door Vietnam. We hadden ze gekocht voor 600 dollar en er in totaal 18 dagen meegereden. Alle kosten voor benzine, reparatie en de 100 dollar verkoop verlies meegerekend hebben de bikes ons ongeveer 12 dollar per dag gekost. Valt enorm mee dus en dan ben je de zere rij kont, stijve nek, lange drukke vieze wegen en andere ergernissen snel vergeten. Naast de prachtige ritten en ultieme ervaringen die blijven ons natuurlijk voor altijd bij.
Heerlijk we kunnen het loslaten en ons richten op onze laatste weekjes van onze reis. Maar nu eerst naar Bangkok om jawel wat doe je daar anders te shoppen!
De vlucht van 1,5 uur, ook wel eens lekker in plaats van uren durende bus/trein ritten, ging prima. We konden in hetzelfde fijne hotel terecht als waar we een aantal maanden geleden doorgebracht hebben, dus werden heerlijk uitgerust wakker, klaar voor een middagje shoppen! We hadden het geld wat we gekregen hadden voor de bikes nog in Vietnamezen dong bij ons en dit moest nog gewisseld worden. Dit bleek een groter probleem dan we dachten en het kosten veel tijd en moeite een bank of wisselkantoor te vinden die voor ons kon wisselen. Uiteindelijk eentje gevonden, Super Rich, geweldige naam voor een wisselkantoor. Het wisselen kosten ons wel ongeveer 20 euro, maar dit viel nog erg mee in vergelijking met andere kantoren en banken. Het hele gebeuren kosten ons ook een dag van onze shop tijd en besloten daarom nog een nachtje langer in Bangkok te blijven. Na twee dagen shoppen is onze portemonnee een stuk lichter en zijn onze tassen een stuk zwaarder. Genoeg geld uitgegeven tijd om te vertrekken naar het zuiden en te chillen op één van de paradijselijke eilanden. We kozen na lang dubben, tja luxe problemen, om wederom weer naar het eiland Koh Phangan te gaan. Daar zijn we al twee keer eerder geweest en beviel zo goed, dus waarom zouden we er nu ook niet naartoe gaan als we al weten dat het er geweldig mooi is. De reis er naartoe met de nachtbus was wederom net als vele andere reizen lang en vermoeiend en ook dit keer geen oog dicht gedaan. Na de bus rit van elf uur kwamen we half 6 in de ochtend, vroege frisse donkere ochtend, aan in Surat thani plaatsje vlakbij de pier waar vandaan de boten naar de eilanden gaan. Het verliep allemaal niet zo vlotjes, want pas om 8 uur kwam de bus om ons naar de pier te rijden en eenmaal bij de pier moesten we nog eens ruim 2 uur wachten op de boot. Als je niet geslapen hebt is wachten nog eens dubbel zo vermoeiend, we kregen stiekem heimwee naar onze motorbikes waarbij we de tijd zelf in de hand hadden. Na al het wachten konden we eindelijk aan boord van de ferry welke ons in drie uur naar Koh Phangan bracht. We besloten daar meteen een scooter te huren, lang leven het eigen vervoer, en daarmee op zoek te gaan naar een geschikt hotel. Aangezien dit onze laatste weken zijn en een beetje reis moe zijn willen we graag een fijn comfortabel plekje aan het strand om lekker een week of langer te kunnen verblijven. De voorgaande jaren was het nooit een probleem zonder reservering een goedkoop comfortabel hotel te vinden, nu helaas wel. We zitten hier nu blijkbaar in het hoogseizoen, waardoor het eiland veel voller is en dus ook duurder. En owja Koh Phangan staat bekend om zijn Full moon feesten en laat dit feest nu net over een week 3 februari zijn. Dit betekend dat ongeveer alle resorts en hotels op het eiland hun prijzen drie dagen voor en drie dagen na het feest ver drie dubbelen, voor ons en vele andere niet meer te betalen dus. Bah deze ontdekking doen wanneer je net aan komt op het eiland en niet geslapen hebt is geen goede start en worden we beide niet erg blij van. Toch maar op de scooter gestapt, omdat we toch ergens moeten slapen en ons budget maar iets bijgesteld. De eerste paar resorts zijn echt ver boven budget of zien er zo vervallen uit dat we er niet blij van worden daar een week te moeten zitten. Uiteindelijk vinden we een leuk resort met zwembad en huisjes aan het strand. Na wat afdingen op de prijs is het ook nog redelijk betaalbaar. Helaas werd onze ontdekking van de Full moon party bevestigt en worden de kamer prijzen van 1 februari t/m 6 februari verhoogt. We boeken zes nachten en zien tegen die tijd wel wat we gaan doen. Nu eerst bikini aan en een frisse duik nemen, whoa heerlijk!
We zitten echt op een prachtige plek met uitzicht op zee vanuit de kamer, een hangmat voor de deur om lekker een boek te lezen of om in weg te dommelen met het geluid van de zee op de achtergrond. Het is een plek met veel jongeren, dus een gezellig sfeertje en muziek in de avond. Gelukkig niet keihard tot midden in de nacht, want nachtrust vinden wij wel fijn:P
Met de scooter rijden we overdag het eiland over en ontdekken we iedere dag weer wat een prachtig paradijselijk eiland het is. De stranden omringt door palmbomen, groen begroeide bergen op de achtergrond en de oneindige zee helder en azuurblauw. De ene baai is nog blauwer en helderder dat het ander en het zand nog fijner en witter. Echt onbeschrijfelijk mooi en wij bofkonten mogen hier al voor de derde keer van genieten. Maar ik zal je vertellen, ik krijg hier nooit genoeg van zon, strand, een prachtige omgeving, heerlijk eten en een relaxte sfeer. Wauw wij willen hier nooit meer weg en denk ook dat wij ons hier de komende dagen wel gaan vermaken!
Blijf nog maar even heel ver weg koud Nederland :-)