De laatste bestemming

Daar zijn we dan, op onze allerlaatste bestemming van onze Zuid-Amerika reis. Niet te beseffen hoe snel de maanden zijn omgevlogen. Nu aan het einde van deze reis kijken we terug op een geweldige tijd met onvergetelijke ervaringen. Zuid-Amerika heeft ons hele mooie avonturen gebracht en we hebben mogen reizen door de mooiste landschappen ooit gezien. Ook de laatste weken van onze reis, waar we langs de caribische kust van Colombia zijn gereisd waren overweldigend. Al voordat onze reis begon keek ik stiekem al uit naar de caribische kust. Ja, wie droomt er niet van witte stranden, helder blauw water, palmbomen en dit allemaal aanschouwend met een heerlijk cocktail in je hand. Ik kan je nu bevestigen dat deze droom inderdaad realiteit wordt aan de caribische kust. Wel is het een beetje een zoektocht naar het mooiste strandje ook omdat je deze natuurlijk niet wilt delen met honderden andere badgasten. Onze eerste Caribische ervaring was in het kleinere kust plaatsje Taganga, een beetje een backpackers dorpje met een fijn lay back sfeertje. Helaas is dit plaatsje onder de Colombianen erg geliefd dus het mooie strand hadden we niet geheel voor ons zelf, maar voelde een beetje Zandvoorts aan tussen de mensen menigte.
Naast de heerlijke cocktails staat de Caribische kust natuurlijk ook bekend om zijn verse vis die voor je neus bereid wordt. Een jongensdroom daarbij is om deze vis met eigen blote mannen klauwen uit de zee te halen. Ik zelf voelde er niet zoveel voor, met name ook omdat ik direct moest denken aan een vis ervaring op zee die ik ooit als kind met m'n ouders had gemaakt en deze niet zo romantisch was als gedacht, maar meer kotsend hangend over de reling. Ik weet nog steeds niet waarom, maar met de naieve gedachte van ach dan ga ik lekker een boekje lezen in de zon terwijl Wouter een visje vangt, ben ik toch aan boord gegaan. Het boekje lezen werd al direct een absurde gedachte toen de vissersboot een klein open bootje bleek te zijn. En op dat moment had ik moeten uitstappen. Wanneer wind, regen, golven van vier meter hoog, bloederige vissen (levend los in de boot gegooid) allemaal samen komen ontbreekt er eigenlijk nog maar een ding om deze trip tot een hel te maken jawel kotsend over de reling. Maarja soms moet jezelf afzien om je vent gelukkig te zien, waarbij hij eindelijk zijn mannenklauwen vuil kan maken en trots een baracuda omhoog houdt. Tja dan zeur je natuurlijk niet over kots in je haar, je kletsnatte naar vis ruikende kleding en opnieuw omhoog komend voedsel in je maag, maar maak je natuurlijk vol trots een foto van je vent met de naar zuustof happende vis in z'n handen. Kijk schat de lunch voor vanmiddag!!
Na dit heftige avontuur tijd om op zoek te gaan naar de romantische kant van de Caribean in het Tayrona national park. Hier kom je na een paar uur wandelen in de hitte (ja de mooiste strandjes kosten enigzins wat mooite) uit op een paar idilische strandjes. En zeker na een paar uur wandelen zijn deze strandjes een ware beloning. En het leuke is dat je kunt blijven slapen in het park voor de ultieme ervaring. Dit kun je doen in een tent of hangmat, avontuur is natuurlijk altijd back to the basics. Wij kozen voor een hangmat, gewoonweg omdat dit nog miste aan onze lijst met slaap ervaringen. Opzich is er niets mis met slapen in een hangmat behalve wanneer dit in een open ruimte midden in de jungle is, waarbij je dus niets kunt afsluiten voor indringers zoals tarantulas en andere insecten, maar vooral dus niet voor de tarantulas en andere 8 potige harige monsters. Nee een echt lekker nachtje was het niet voor mij, maar ook deze ervaring is weer afgevinkt zullen we maar zeggen.
Vanuit het Tayrona national park rijden we door naar een ander strand plaatsje Polamino, waar we al drijvend door de rivier in een grote zwemband met een biertje in de hand genieten van de natuur om ons heen. Tja zwaar leven!
Vanuit Polamino zoeken we het hoger op in de jungle van Minca. Vooral Wouter was even toe aan een ontsnapping van de Caribische warmte en doordat Minca een stuk hoger ligt is het hier ook een stuk koeler. We hebben hier een mooi hostel midden in de jungle. En mischien nog wel het fijnste aan dit hostel is de open douche met warm water wat een uitzondering is, want bijna de gehele Caribische kust is met enkel koud water douches. Na een x aantal extra muggenbulten, helaas geen jungle zonder muggen, zijn we klaar om af te reizen naar het bloedhete Cartagena. Een leuk toeristisch stadje met gekleurde straten, maar god allemachtig wat is het er heet! Overdag kun je niets anders dan de verkoeling van een zwembad of airco opzoeken en pas wanneer de zon onder gaat kun op een zeer tranquilo tempo de stad verkennen. Je begrijpt na twee dagen hebben we het hier wel gezien. Ons idee was eigenlijk om een weekje op een van de eilanden te chillen, maar dit bleek onmogelijk met een backpackers budget. Na wat speur werk uitgekomen bij Rincon del Mar. Een visserplaatsje op onveer 3a4 uur rijden van Cartagena en het belangrijkste het is nog niet ontdekt door de toeristenmassa. We komen uit bij een inderdaad mooi en idilisch strand met een eenvoudig hostel. Er hangt een heerlijk relaxed sfeertje en de franse eigenaar wist ons vol trots over het visserplaatsje te vertellen, waar hij zo'n acht jaar geleden gestrand is en vervolgens nooit meer weg wil. Ook wij zouden hier volgens hem verlopig niet weg willen! En dit bleek inderdaad het geval we waren in een waar paradijs beland. Het voelde bijna onwerkelijk zo mooi het daar is met poederwitte strandjes en super helder water met een temperatuur van 30 graden wat voelt alsof je in een warm bad stapt. Ook het snorkelen is waanzinnig net een levensgroot aquarium waar je doorheen zwemt met prachtig gekleurde vissen en koraal in alle soorten en maten. En niet te vergeten de vissersboten die iedere dag niet alleen verse vis, maar ook kreeft naar het dorp brengen. Voor nog geen 10 euro heb je een kilo kreeft welke we in de keuken van het hostel zelf bereiden. Wauw heb ik al verteld dat we in het paradijs zijn beland!
Helaas moeten we na een week toch afscheid nemen, maar Rincon del Mar heeft zeker ons hart gestolen.
En daar zijn we dan aangekomen bij ons laatste avontuur iets wat we al voor dat we deze reis begonnen hadden besloten, de zeiltocht van Cartagena naar Panama via de San Blas eilanden. Iets wat eens zover weg was nu ineens zo dichtbij. Gekozen hebben we voor de Catamaran Ti Vaou welke we delen met elf mede reizigers en drie bemanings leden. De eerste 36 uur zullen afzien worden wanneer we de open oceaan oversteken. Gelukkig viel het afzien wel mee en is alleen Wouter wat zee ziek geweest. Echter werd de 36 uur 48 uur door een defecte motor en te weinig wind om te zeilen. Tijdens deze extra lange tocht worden we een aantal keer gezelschap gehouden door een groep nieuwsgierige dolfijnen. Echt waanzinnig hoe dicht ze bij de boot zwemmen, we kunnen ze bijna aanraken echt geweldig om mee te maken en te delen met elkaar. Na deze 48 uur opgesloten met 17 man op een boot is wakker worden met uitzicht op een aantal prachtige kleine eilandjes een ware beloning. Direct springen we de zee in en zwemmen we naar een van de eilanden, wat voelt deze vrijheid toch intens lekker. We hebben een leuke groep mensen op de boot en ook de bemanning doet gezellig mee wanneer het bier en de rum rijkelijk toeslaan. Wat een fantastische dagen waren het op de catamaran al varend en snorkelend langs verschillende San blas eilanden. Met pijn in ons hart nemen we na 6 dagen afscheid van de boot en de groep, een onvergetelijke ervaring!!
En daar zijn we dan in Panama stad de allerlaatste bestemming van onze reis. Het voelt best gek dat het nu voorbij is, iets waar je samen zo lang naaruit hebt gekeken nu een avontuur is geworden waar je samen alleen nog op terug kunt kijken. Maar deze waanzinnige ervaring pakt niemand ons meer af en zal voor altijd bij ons blijven. En bij het sluiten van een boek gaat er altijd weer een nieuw boek open, op naar een volgend avontuur!