Adembenemend Patagonie

Wauw wat is Patagonie adembenemend mooi! We hebben door zulke sprookjes achtige landschappen gereden, gelopen, gevaren en geslapen dat het soms zelfs een beetje onwerkelijk voelde. Wat begon met Jurrasic parc achtige regenwouden ging over in prachtige groene valeien. Vervolgens werd het landschap droger en reden we door dennebossen met op de achtergrond hoge besneeuwde puntige rots bergen. Vaak waren we er stil van als we door dit prachtige landschap reden, maar deze stiltes werden ook vaak onderbroken door gravel dat tegen de auto opsprong. Want hoe mooi het Patagonische landschap is zo slecht zijn de meeste wegen en daarover heen rijden vond onze buddy (de mini Kia) soms wat minder fijn. Maar na 60km gravel rijden en grote gaten ontwijken begin je ook hier aan te wennen en begint het meer een soort Mario Cart 2.0 te worden met het ontwijken van gaten en rijden door stofwolken met een zicht van slechts een paar meter, ach het houdt de rit spannend. Vanaf Puerto Montt waar we de auo gehuurd hebben zijn we begonnen aan de Carretera Austral een route door Patagonie over de Ruta 7 welke eindigt in Villa O'higgens. De route wordt een aantal keer onderbroken door een oversteek met een ferry. Ook is er nu een route afgesloten door modderstromen en hier is nu een extra 7 uur durende ferry oversteek voor ingezet. Blij dat deze is ingezet is, maar 7 uur op een boot is lang, erg lang! De Carretera Austral gaat door grote national parken, waar we een aantal mooie hikes hebben gemaakt waaronder eentje in het plaatsje Villa Cerro Castillo. Dit was een pittige tocht naar een lagune bijna aan de top van de berg. Het is ongeveer 3,5 uur klimmen, maar met onderweg waanzinnig mooi uitzicht en eenmaal boven de beloning. De lagune is prachtig turquoise met daarachter de gletsjer. Het is echt prachtig, alleen waar je dichtbij een gletjer staat is het vaak ook erg koud. Na een klein half uurtje zijn onze vingers en neus bevroren en beginnen we aan de tocht naar beneden waar we alweer snel opwarmen.
Niet alleen bovenaan de berg is het koud, maar ook de nachten in tent blijven behoorlijk koud. Gelukkig niet meer onder 0 zoals de eerste paar nachten, maar koud blijft het wel. Hoe zonniger de dagen hoe helderder de nachten en dat betekent thermo ondergoed aan en diep in de slaapzak liggen.
Nooit gedacht dat ik dit ooit zou zeggen, maar het wildkamperen is echt super gaaf. We hebben geslapen op de mooiste en stilste plekjes, ok soms wel met nachtelijk bezoek van een stel grazende koeien maarja dat is slapen in en met de natoer he.
Ook Wouter is helemaal in zn element met het kampvuur maken en zo wordt ook zijn verjaardag gevierd met bier bij het kampvuur, wat wil je nog meer!
Tijdens het rijden van de route kom je alleen maar kleine dorpjes tegen, met veelal alleen houdbare producten die je daar in de mini mercados kan kopen. Geen culinaire maaltijden dus tijdens het kamperen. Wat meer zuidelijk komen we aan bij een wat grotere stad Coyhaique. Tijd om boodschappen in te slaan en een gezellig terasje te pakken, want ook dat kom je op de rest van de route weinig tot niet tegen.
Hoe zuidelijker hoe meer koude harde wind er staat. In Puerto Rio Tranquilo een plaatsje gelegen aan het op een na grootste meer van Zuid-Amerika, lake General Carrera, waait het helemaal hard, maar toch houdt het ons niet tegen een bootje te pakken naar de Marble caves. De touristische trekpleister van het plaatsje. Door de harde wind zijn de golven op het meer vrij hoog en dit maakt de tocht in het bootje erg avontuurlijk. Met hoge snelheid knallen we over de golven. De Marble caves waren interessant, maar de boottocht zelf deed het hem!
Na drie weken rijden door modder en stoffige gravel wegen is onze buddy onherkenbaar geworden en is bedekt met een dikke laag stof en modder. Ook de binnenkant is na drie weken leven in en uit de auto meer een soort rommelhok geworden. Maar wat maakt het uit schoonmaken en opruimen komt later wel onze buddy rijdt nog steeds prima en is inmiddels gewend aan de slechte wegen.
Ondanks dat we op ons wagentje kunnen vertrouwen doen we dit minder met de ferries, omdat dit op de heen weg ook allemaal meer tijd heeft gekost als gepland moeten we hier nu maar ruim de tijd voor nemen.
De tijd gaat snel en de auto moet op 28 februari alweer terug zijn in Puerto Montt. We besluiten het laatste stuk naar Villa O'higgens te skippen en vanuit Puerto Rio Tranquilo terug te rijden. Al terug rijdend kunnen we nogmaals genieten van de mooie landschappen, dit verveelt nooit! Uiteindelijk verloopt het met de ferry tochten soepeler als gedacht dus dit geeft nog wat meer rust met het laatste stukje naar Puerto Montt.
We nemen afscheid van onze buddy en na een kleine wasbeurt leveren we hem weer een soort van schoon in (drie weken modder was je er niet zomaar even af!)
Met nog 1 week Chili hebben we ons 2 nachten luxe gegund in een heerlijk hotel even bijkomen van het kamperen in de wildernis. We hebben besloten toch nog niet helemaal klaar te zijn met het kamperen en hebben vanaf morgen voor de laatste 4 dagen een nieuwe buddy gehuurd om nog een stuk door het lake district te rijden boven Puerto Montt. We zijn benieuwd of ook dit stukje van Chili net zo adembenemend mooi zal zijn!