Van Kuala Lumpur naar Bali
Door: Melanie
Blijf op de hoogte en volg melanie
16 Oktober 2014 | Indonesië, Legian
Eenmaal in het vliegtuig van Kuala Lumpur richting Bali slaat het weer compleet om. Een enorme regenbui inclusief onweer en bliksem hangt boven het vliegveld. Wij zitten in onze vliegtuigstoeltjes en ik voel me hier ineens totaal niet meer veilig. Gelukkig vindt de piloot het ook niet zulk lekker vlieg weer n we wachten tot de bui over is met opstijgen. Ruim twintig minuten later stijgen we op, maar ik voel me nog steeds niet veilig doordat we last hebben van heftige turbulentie. Het vliegtuig voelt ineens heel klein zo hoog in de lucht, het toestel trilt en wiebelt alle kanten op. Wat ben ik ben als we straks veilig landen op Bali.
Wat later dan gepland komen we aan op de airport van Bali en nog voor het aansluiten bij de eerste rij wacht ons alweer een onvoorzien probleem, de visums! Wanneer je meerdere landen wilt gaan bezoeken is het wel handig eerst te checken wat voor visum je per land nodig hebt en dit natuurlijk op te schrijven en nog eens te checken voor vertrek. Dit laatste hadden we dus niet gedaan en staan nu zonder contant geld op een Indonesisch vliegveld waar we zonder het contant betalen van E.31,- p.p. toch echt het land niet binnenkomen. Dan denk je vast, maar dan kun je toch gewoon pinnen, dat kon ook maar natuurlijk weer niet met maestro card. Beide verhit en half in paniek ons verhaal uitgelegd aan een aantal Indonesische vliegveld medewerkers, waarvan één super vriendelijke jongen ons naar de andere kant van het vliegveld wilde brengen waar meer pin automaten zouden staan. Als V.I.P. gasten liepen we langs alle rijen naar de uitgang van de airport, waar we gelukkig konden pinnen en het probleem was opgelost. Althans het probleem van het geld niet van het wachten, want nu konden we als één van de laatste reizigers helemaal achteraan de rij aansluiten om vervolgens als gewone reizigers zonder V.I.P. label alle dikke rijen te doorlopen van visum tot douane en bagage controle.
Rond middernacht rijden we met de taxi naar ons van te voren geboekte slaapplaats voor de komende twee nachten.
Wat een drukte is het eerste wat ons opvalt wanneer we door de straten van Bali rijden met de taxi van het vliegveld naar Legian een kust plaats. Auto's en motoren rijden rakelings langs je heen door de smalle straten een rustig eiland is het zeker niet te noemen. Waar het wel rustig is is bij ons geboekte slaapplaats. De receptie is dicht en de rest lijkt ook gesloten. Daar staan we dan vermoeid en verhit van de reis met onze zware backpacks bij een zoals het lijkt gesloten guesthouse. Na een tijdje roepen, wachten en kloppen op de ramen en deuren komt er een versuft mannetje naar buiten gelopen. We hadden hem duidelijk wakker gemaakt en niet helemaal helder van de slaap of drank brengt hij ons naar onze kamer. Dit was na de luxe kamer in Kuala Lumpur wel even iets anders, een naar riool en mufheid stinkende kamer en een bed zonder schone lakens. Ok de kamer kost ons slechts E.13,- per nacht incl. ontbijt, maar toch hadden we gehoopt op iets meer.
Aangezien het al half 1 in de nacht was en we vanaf 3 uur in de middag niets meer gegeten hadden was de trek behoorlijk geworden.
Helaas was alles gesloten en zat er niets anders op dan bij de 24 uurs winkel een bakje smakeloze noodles te halen en een zak naar karton smakende chips. Het leven van twee backpackers gaat dus helaas niet altijd over rozen en onze eerste kennismaking met Bali was niet geheel zoals we verwacht hadden, maar hopen dat het er bij daglicht een stuk beter uit ziet allemaal.
Ook overdag waren de straten rondom ons guesthouse druk met verkeer, maar onze mening werd al snel bijgesteld toen we na een stukje lopen aankwamen bij het strand. Een azuur blauwe zee met hoge golven en een breed zand strand lacht ons tegemoet. Misschien is dit plaatsje toch zo slecht nog niet!
De zee is door zijn hoge golven super geschikt om te surfen, voor 40.000 rg = ongeveer E.3,- huurt Wouter een surfplank om te kijken of hij de surfskills zelf ook bezit. Het lukt hem nog best aardig en ook ik zelf heb er best lol in, maar vanaf een heerlijk strandbedje gluren naar al deze surfers is ook niet geheel verkeerd!
Na drie dagen zand tussen onze tenen vertrekken we richting Ubud, een plaatsje wat hoger gelegen in het binnenland van Bali.
Na zes nachten op een prachtige locatie in een heerlijk huisje kunnen we wel zeggen Ubud is een geweldige plek! Er hangt een relaxte sfeer, mensen zijn super vriendelijk, geen schreeuwerige dronken Engelse en Australiërs zoals in Legian gewoon rust tussen de rijstvelden. En ja zoals in de film 'Eat, pray, love' welke hier is opgenomen, is het hier inderdaad ook een beetje zweverig/hippie achtig. Dit door de vele yoga workshops, healthy foodshops, spa's en healings die je kunt volgen. Ons bevalt dit sfeertje wel en hebben voor een dag fietsen gehuurd om vervolgens door de rijstvelden te fietsen. Een prachtige tocht alsof we door het decor van een Lassi rijst reclame fietsen waarbij je de cultuur van Bali kunt proeven. Ook heb ik een yoga lesje gevolgd van 1,5 uur wat super was om te doen, maar helaas eindigde met een verzwikte voet. Nou ja dit kwam niet door het yoga lesje zelf, maar doordat ik daar buiten een misstap maakte op de trap naar beneden. Best een beetje dom en zit ik nu heel vervelend met een pijnlijke voet, maar even rustig aan doen en hopen dat het snel beter gaat...
Wat later dan gepland komen we aan op de airport van Bali en nog voor het aansluiten bij de eerste rij wacht ons alweer een onvoorzien probleem, de visums! Wanneer je meerdere landen wilt gaan bezoeken is het wel handig eerst te checken wat voor visum je per land nodig hebt en dit natuurlijk op te schrijven en nog eens te checken voor vertrek. Dit laatste hadden we dus niet gedaan en staan nu zonder contant geld op een Indonesisch vliegveld waar we zonder het contant betalen van E.31,- p.p. toch echt het land niet binnenkomen. Dan denk je vast, maar dan kun je toch gewoon pinnen, dat kon ook maar natuurlijk weer niet met maestro card. Beide verhit en half in paniek ons verhaal uitgelegd aan een aantal Indonesische vliegveld medewerkers, waarvan één super vriendelijke jongen ons naar de andere kant van het vliegveld wilde brengen waar meer pin automaten zouden staan. Als V.I.P. gasten liepen we langs alle rijen naar de uitgang van de airport, waar we gelukkig konden pinnen en het probleem was opgelost. Althans het probleem van het geld niet van het wachten, want nu konden we als één van de laatste reizigers helemaal achteraan de rij aansluiten om vervolgens als gewone reizigers zonder V.I.P. label alle dikke rijen te doorlopen van visum tot douane en bagage controle.
Rond middernacht rijden we met de taxi naar ons van te voren geboekte slaapplaats voor de komende twee nachten.
Wat een drukte is het eerste wat ons opvalt wanneer we door de straten van Bali rijden met de taxi van het vliegveld naar Legian een kust plaats. Auto's en motoren rijden rakelings langs je heen door de smalle straten een rustig eiland is het zeker niet te noemen. Waar het wel rustig is is bij ons geboekte slaapplaats. De receptie is dicht en de rest lijkt ook gesloten. Daar staan we dan vermoeid en verhit van de reis met onze zware backpacks bij een zoals het lijkt gesloten guesthouse. Na een tijdje roepen, wachten en kloppen op de ramen en deuren komt er een versuft mannetje naar buiten gelopen. We hadden hem duidelijk wakker gemaakt en niet helemaal helder van de slaap of drank brengt hij ons naar onze kamer. Dit was na de luxe kamer in Kuala Lumpur wel even iets anders, een naar riool en mufheid stinkende kamer en een bed zonder schone lakens. Ok de kamer kost ons slechts E.13,- per nacht incl. ontbijt, maar toch hadden we gehoopt op iets meer.
Aangezien het al half 1 in de nacht was en we vanaf 3 uur in de middag niets meer gegeten hadden was de trek behoorlijk geworden.
Helaas was alles gesloten en zat er niets anders op dan bij de 24 uurs winkel een bakje smakeloze noodles te halen en een zak naar karton smakende chips. Het leven van twee backpackers gaat dus helaas niet altijd over rozen en onze eerste kennismaking met Bali was niet geheel zoals we verwacht hadden, maar hopen dat het er bij daglicht een stuk beter uit ziet allemaal.
Ook overdag waren de straten rondom ons guesthouse druk met verkeer, maar onze mening werd al snel bijgesteld toen we na een stukje lopen aankwamen bij het strand. Een azuur blauwe zee met hoge golven en een breed zand strand lacht ons tegemoet. Misschien is dit plaatsje toch zo slecht nog niet!
De zee is door zijn hoge golven super geschikt om te surfen, voor 40.000 rg = ongeveer E.3,- huurt Wouter een surfplank om te kijken of hij de surfskills zelf ook bezit. Het lukt hem nog best aardig en ook ik zelf heb er best lol in, maar vanaf een heerlijk strandbedje gluren naar al deze surfers is ook niet geheel verkeerd!
Na drie dagen zand tussen onze tenen vertrekken we richting Ubud, een plaatsje wat hoger gelegen in het binnenland van Bali.
Na zes nachten op een prachtige locatie in een heerlijk huisje kunnen we wel zeggen Ubud is een geweldige plek! Er hangt een relaxte sfeer, mensen zijn super vriendelijk, geen schreeuwerige dronken Engelse en Australiërs zoals in Legian gewoon rust tussen de rijstvelden. En ja zoals in de film 'Eat, pray, love' welke hier is opgenomen, is het hier inderdaad ook een beetje zweverig/hippie achtig. Dit door de vele yoga workshops, healthy foodshops, spa's en healings die je kunt volgen. Ons bevalt dit sfeertje wel en hebben voor een dag fietsen gehuurd om vervolgens door de rijstvelden te fietsen. Een prachtige tocht alsof we door het decor van een Lassi rijst reclame fietsen waarbij je de cultuur van Bali kunt proeven. Ook heb ik een yoga lesje gevolgd van 1,5 uur wat super was om te doen, maar helaas eindigde met een verzwikte voet. Nou ja dit kwam niet door het yoga lesje zelf, maar doordat ik daar buiten een misstap maakte op de trap naar beneden. Best een beetje dom en zit ik nu heel vervelend met een pijnlijke voet, maar even rustig aan doen en hopen dat het snel beter gaat...
-
24 Oktober 2014 - 09:16
Ank:
Blij dat jullie het zo goed hebben. Die maestro cards en visums blijven jullie ook wel achtervolgen zeg. Lekker verder genieten en hou het lijf heel -
24 Oktober 2014 - 09:19
Sandra:
Leuk te lezen! Geniet :) -
24 Oktober 2014 - 17:45
Rita:
Hoi vakantiegangers.bedankt voor je lange brief.Nu kunnen we tenminste meegenieten.En Mel doe je astjeblieft een beetje voor zichtig? Dikke kus mam -
24 Oktober 2014 - 17:54
Perijn:
Erg leuk om jullie verhalen te lezen en fijn om te horen dat het goed met jullie gaat :) Geniet ervan en tot jullie volgende reisverslag! -
26 Oktober 2014 - 11:36
Shekinah :
Hee hoooi Melanie en Wouter!
Erg leuk dat ik zo mee kan genieten
van jullie geweldige reis! Met een warme kop thee en
m'n dekentje op de bank lees ik maar al te graag jullie nieuwe
belevenissen en avontuurtjes :D
Nou..heel veel plezier en ik kijk uit naar jullie volgende
verslag :)
En Melanie, hoop dat het al beter gaat met je voet..
Groetjes en knuffels uit Amsterdam! xx -
04 November 2014 - 11:33
Joost:
Hoi Wouter en Melanie....top om te lezen dat jullie het zo naar jullie zin hebben....hoe is het weer?
Zag dat Wouter aan het surfen was...vervelend met je voet...gaat het inmiddels al beter? Geniet heerlijk samen verder.. kijk goed om je heen.. voorzichtig aan...groetjes uit het inmiddels wat kouder Haarlem.
Mel en Wouter tot jullie volgende verslag....ook groetjes van Rianne.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
